Ο ασκόλυμπρος, όπως το σταμναγκάθι, ανήκει στην ευρύτερη οικογένεια φυτών «Αsteraceae». Από την αρχαιότητα έως σήμερα καταναλώνονται η ρίζα του και τα τρυφερά του φύλλα. Ο Διοσκουρίδης, ο περίφημος αρχαίος Έλληνας γιατρός και φαρμακολόγος, συστήνει τους φρέσκους βλαστούς του «Σκόλυμνου» να τρώγονται όπως το σπαράγγι. Στη Κρητική κουζίνα το τραγανό εξωτερικό από τις ρίζες του και οι τρυφεροί βλαστοί του βράζονται και συνδυάζονται με κρέας, ψάρι και διάφορα άλλα λαχανικά, για να δημιουργηθούν πιάτα που μεταφέρουν τις γεύσεις της γης όπου μεγαλώνει και του θαλασσινού ανέμου που φυσάει γύρω του.
Ξαλμυρίζουμε καλά τον μπακαλιάρο. Βράζουμε τους ασκολύμπρους χωρίς να κρατάνε πολύ. Σε μία μεγάλη κατσαρόλα βάζω ένα φλιτζάνι ελαιόλαδο και ένα κρεμμύδι κομμένο σε ροδέλες ή φέτες, τσιγαρίζουμε λίγο και προσθέτουμε τον ξαλμυρισένο μπακαλιάρο, το ένα κομμάτι δίπλα στο άλλο χωρίς να ανακατέψουμε. Προσθέτουμε λίγο ζωμό από τους βρασμένους ασκολύμπρους. Όταν ο μπακαλιάρος έχει πάρει μερικές βράσεις, βάζουμε μέσα τους βρασμένους ασκολύμπρους πολύ προσεκτικά, προσπαθώντας να μπουν κάτω από τον μπακαλιάρο και ενδιάμεσα. Βράζουμε το φαγητό σε μέτρια φωτιά μέχρι να έχει μείνει μόνο το λάδι. Πριν το βγάλουμε από την φωτιά, παίρνουμε ζωμό από την κατσαρολα, λίγο αλεύρι και λεμόνι και τα χτυπάμε ώστε να γίνει αραιός χυμός και τον βάζουμε πάνω από το φαγητό χωρίς να ανακατέψουμε. Στο σερβίρισμα προσθέτουμε φρεσκοτριμμένο πιπέρι.
Προετοιμάζουμε τα κουκιά από την προηγούμενη μέρα, τα βάζουμε σε νερό και το αλλάζουμε δύο-τρεις φορές. Βράζουμε τους ασκολύμπρους σε άφθονο νερό. Καθαρίζουμε τα ματάκια από τα κουκιά και τα βράζουμε σε λίγο νερό μέχρι να πάρουν μία καλή βράση. Σε ένα πυρίμαχο ταψί βάζουμε τους βρασμένους ασκολύμπρους και από πάνω τα κουκιά, συμπληρώνουμε ελαιόλαδο και ανθό αλατιού και ανακατεύουμε καλά.